به گمانم یک وقت هایی از دست دادن خیلی هم بد نباشد


یک جورهایی لازمه ی زندگی ست اصلا


تنها آدم هایی که طعم ِ تلخش را چشیده باشند و در دل شان حفره ایجاد شده باشد ، قدر ِ شیرینی ِ زندگی را می دانند


از دست دادن سخت است


جای خالی ِ یک بودن سخت است


یک طور به آخر خط رسیدن و نمردن است انگار


از دست دادن عشق ، شغل ، سلامتی


از دست دادن ِ عزیزی ، کسی


بعدش اما یاد می گیری که قدر داشته هایت را بیشتر بدانی


در زمان ِ حال زندگی کنی


نه دغدغه ی آینده را داشته باشی و نه حسرت گذشته


یاد می گیری از زندگی لذت ببری 


و اجازه ندهی هیچ چیز ِ بدی در دنیا، برق ِ شادی را از چشمانت بدزدد


یاد می گیری از خوردن ِ یک فنجان چای ساده ی بی عطر و بو هم لذت ببری


از یک پیاده روی سبک یا خرید کتاب حتی


آدمیزاد تا زمانی که داشته هایش تبدیل به نداشته هایش نشود ، قدر عافیت را نمی داند


عادتش است دیگر ، از دست که داد در حسرتش می سوزد


آدمیزاد است دیگر


زندگی که سخت می گیرد ، مُدام به گذشته ای چنگ می زند که شیرین است


آنقدر غرق در فعل ماضی می شود که یادش می رود همه ی آدم هایی موفق ، نقطه ی عطفی دارند در زندگی شان


نقطه ی عطف داشتن ، آخر خوش شانسی ست


همه چیز به خود ِ آدم بستگی دارد ، به نگاهش به زندگی


اینکه دنیا را سیاه می بیند ، سفید یا خاکستری !! 


یک چیز را می دانی ؟ 


زمانه لجباز است


سخت بگیری ، سخت می گیرد و سخت می گذرد . 

<-PollName->

<-PollItems->

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: